24 Mart 2019 Site Güncellemeleri

Varlık Tahsisi
Varlık tahsisi stratejilerini bir risk yönetimi biçimi olarak kullanmak yeni bir kavram değildir. “Tüm yumurtalarınızı tek sepete koymama” fikri, çocukken öğrendiğimiz ve binlerce yıldır var olan bir şey. Yine de, yatırım topluluğu içinde varlık tahsisi terimi yakın zamana kadar mevcut değildi. Modern finans piyasalarının ortaya çıkmasından önce bile insanlar, kişinin varlıklarının arazisi, bir işletmenin mülkiyeti ve rezervler (nakit) gibi farklı sınıflara bölünmesi gerektiğini anlamıştı. Hayatın bir gerçeği olarak varlık tahsisi kavramı, 20. yüzyılın ortalarına kadar nispeten değişmeden kaldı.
Peki, bugün aşina olduğumuz varlık tahsis modellerini oluşturmak için ne değişti? 1952’de Harry Markowitz adlı Amerikalı bir ekonomist, Journal of Finance’de, yatırımları farklı getiri modelleriyle birleştirerek bir portföydeki oynaklığın azaltılmasını vurgulayan ilk matematiksel modeli geliştirdiği “Portföy Seçimi” başlıklı bir makale yazdı. Bu makale, “Modern Portföy Teorisi” olarak bilinen portföy yönetiminde bir standart haline gelecek olan şeyin temelini oluşturdu.
Markowitz’in portföylerin varlık dağılımına katkısından önce çeşitlendirme, getirilerin birbiriyle nasıl ilişkili olduğuna bakılmaksızın münferit menkul kıymetlerin getiri ve risk özelliklerine odaklanan bir süreçti. Markowitz, portföy oluşturma için matematiksel modellerini oluşturduktan sonra, fikirleri hızla akademik çevrelerde kabul gördü. Varlık dağılımının faydalarını doğrulayan çok sayıda araştırma yayınlandı ve finansal profesyoneller arasında da hızla popüler hale geldi.
1974 yılında, Emekli Emeklilik Gelir Güvenliği Yasası https://www.gold-pattern.com/en
(ERISA), emeklilik planlarında yatırım tahsisleri için asgari standartları belirleyen federal bir yasa olarak yürürlüğe girdi. ERISA’nın yasalaşmasının ardından, portföy yöneticileri için emeklilik planlarına yatırımcı sermayesi tahsis ederken Kanun’a uymak zorunda olan portföy yöneticileri için varlık tahsisi ve modern portföy teorisi standart uygulamalar haline geldi.
Modern Portföy Teorisi (MPT) Kavramları ve Varsayımları
Modern Portföy Teorisi (MPT), portföy yöneticilerinin yatırım portföylerini oluşturma şekli üzerinde önemli bir etkiye sahiptir. MPT kavramı oldukça basittir. Ancak, yatırımcının finansal piyasalar hakkında birkaç varsayımda bulunmasını gerektirir; ek olarak, korelasyonu ve riski hesaplamak için kullanılan matematiksel denklemler biraz karmaşık olabilir.
MPT’nin temel önermesi basittir: Farklı varlık sınıflarından yüksek korelasyonlu olmayan menkul kıymetleri bir araya getirerek portföyün oynaklığını azaltabilir ve riske uyarlanmış performansı artırabilir. Başka bir deyişle, ilişkilendirilmemiş varlıkları birleştirmek, en verimli portföyü – belirli bir risk miktarı için en yüksek getiriyi sağlayan portföyü – üretecektir.
Çeşitlendirmenin faydalarını sağlamak için varlık getirilerinin gerçekte negatif olarak ilişkilendirilmesi veya hatta ilişkisiz olması gerekmez, sadece mükemmel bir şekilde ilişkilendirilemezler. Örneğin, aşağıdaki grafikte, uluslararası hisse senetleri ( gold trading signals EAFE endeksi ile temsil edildiği şekilde), ABD yerel hisse senetleri (S&P 500 endeksi ile temsil edildiği şekilde) ile karşılaştırılmıştır. Korelasyon Katsayısı göstergesini kullanarak, beş yıllık dönemin çoğu için korelasyonun pozitif olduğunu görebilirsiniz. Bununla birlikte, mükemmel bir şekilde ilişkilendirilmemiştir (yani, 1.0’lık bir korelasyon katsayısı).

Bu zaman periyodu içinde düşük korelasyon dönemleri ve hatta negatif korelasyon vardır. Hem ABD yerel hisse senetlerine hem de uluslararası hisse senetlerine yatırım yaparak, iki varlık sınıfı arasında anlamlı bir çeşitlilik sağlamak için korelasyon yeterince değiştiğinden genel oynaklık azaltılabilir. MPT kavramı, bir portföye değişken bir varlık eklemenin, getirilerin korelasyonda farklılıklara sahip olması durumunda genel oynaklığı azaltabileceğini göstermektedir. Bu ilgi çekici bir kavramdır – genel portföy oynaklığının, kendi başlarına daha yüksek oynaklığa sahip getirileri olan varlık sınıflarını bir araya getirerek azaltılabileceği.
Varsayım, bir varlık değer kaybettiğinde mükemmel bir şekilde ilişkilendirilemeyen varlık sınıflarını birleştirerek, portföydeki başka bir varlığın aynı süre içinde değerinin artmasıdır. Dolayısıyla, tüm varlık sınıfları kendi başlarına oldukça değişken olsa bile, tek bir portföyde birleştirildiğinde oynaklık azalır.
Aşağıdaki grafikte ABD Doları’nın son beş yıldaki Altın fiyatına kıyasla aşırı bir negatif korelasyon örneği gösterilmektedir. Bir yatırımcı bu iki değişken varlığa birlikte yatırım yapmış olsaydı, portföyün genel oynaklığı, negatif korelasyon nedeniyle önemli ölçüde azalmış olurdu.
Daha önce de belirtildiği gibi, gold signals MPT, teorinin potansiyel faydalarını hesaplamak için yatırımcının finansal piyasalar hakkında belirli varsayımlar yapmasını gerektirir. Ana varsayımlar şudur: